Ze heeft een nieuwe jurk nodig en gaat langs bij naaister Ursel (NAAIKAMERTJE KLIK HIER)
'Hallo, ik ben Ana en kom voor een nieuwe jurk.'
'Mooi zo' zegt Ursel, 'ga zitten, wenst u een kopje thee?'
'Graag' antwoord Ana.
Samen zoeken ze in de modebladen naar een geschikt modelletje.
Al vlug vinden ze iets mooi.
Daarna kiezen ze een stofje,
'Hier heb ik een rol nieuwe stof voor de lente, ik heb er voor mijn kleine zusje Inge al een jurkje uit gemaakt.'
Kleine Inge leert kantklossen en zit in een hoekje te oefenen.
Ursel vraagt haar om eens recht te staan en haar nieuwe jurkje te laten zien.
Ze staat rechtop en draait zich even rond...
'Dat is een mooie stof deze neem ik' zegt Ana' en maak mij ook maar een bijpassende hoed!'
... dan kiezen ze er ook nog een gepaste kant bij.
Al gauw begint Ursel eraan...
Ze speld...
... en knipt...
... en stikt...
... en strijkt...
... even later is het jurkje af en mag Ana het komen afhalen...
'Ziezo, trek het nog even aan om te zien of alles in orde is.' zegt Ursel
Ana gaat met het jurkje achter het kamerscherm...
... en trekt het aan.
'Dat ziet er goed uit...'
Nog even de hoed opzetten...
... en alles eens bekijken in de spiegel.
Ursel plooit het jurkje netjes op...
... en stopt het in een grote zak samen met de hoed.
'Bedankt en tot een volgende keer' zegt Ana.
Ik heb de pop Ana genoemd naar mijn goede vriendin Ana.
Ze moest vorig jaar samen met haar zussen het ouderlijke huis in Portugal leegmaken en had heel wat meegebracht naar België.
Eind augustus was ze terug thuis en belde dat ze een heleboel spullen had meegebracht.
Ze had leuk oud speelgoed mee waar ik er veel van kon gebruiken...
... en gaf me toen ook een zak en zei 'hier deze mag je ook hebben, ze is niet van ons toen we kind waren, ik weet niet van wie ze is maar je mag ze hebben.'
Ik keek in de zak en zag één hoopje ellende.
Bij thuiskomst merkte ik dat het een heuse Heubach Köppeldorf pop was.
Na wat googelen vond ik terug dat deze zijn gemaakt tussen 1920 en 1930.
Haar ondergoed en schoentjes waren nog mooi intact maar...
...haar jurkje in echte zijde afgewerkt met kant, was helemaal verpulverd.
De kant kon ik er zomaar aftrekken, en ik kon er ook geen model uit opmaken.
Ze was een vingertje kwijt...
en haar tongetje... en hier en daar was de verf afgeschilferd.
Ook haar pruikje was helemaal verstorven.
Dus ben ik aan de slag gegaan en heb haar een nieuw tongetje en een nieuw vingertje gemaakt en wat bijgeschilderd.
Op de voorbije poppenbeurs in Den Bosch heb ik een nieuw pruikje van echt haar gevonden.
Haar jurkje maakte ik van een lichtblauw gewafeld stofje dat ik onlangs van iemand kreeg en de originele kant heb ik terug kunnen gebruiken.
Het model van het hoedje kon ik nog enigszins herkennen en namaken.
En dit is ze dan geworden, mijn lieve Ana!
Met heel véél dank aan Ana en haar zussen!
Christelle.